De beroemde Eolische eilanden worden door sommige ook wel de Lipari-eilanden genoemd. De Italiaanse archipel bevindt zich ten noorden van de Siciliaanse kust. Deze zeven eilanden van vulkanische oorsprong worden omringd door de diepblauwe Tyrreense Zee. Twee vulkanen, Stromboli en Vulcano, zijn nog steeds actief, maar het weerhoudt bezoekers niet om deze schitterende parels te bezoeken. Sterker nog, erkend als UNESCO-Werelderfgoed zou dit al voldoende moeten zijn om een bezoek te brengen aan deze wondere wereld gesmeed door vuur en gevormd door de wind.
De zeven Eolische Eilanden
Het is de ongerepte natuur en authentieke sfeer die de Eolische Eilanden uniek maakt. De archipel omvat zeven hoofdeilanden, Alicudi, Filicudi, Lipari, Panarea, Salina, Stromboli en Vulcano. Daarnaast zijn er nog meer eilandjes, waarvan sommige alleen bestaan uit rotsen. Het zijn stuk voor stuk heerlijke bestemmingen om te genieten tussen vulkanische landschappen, mooie stranden met kristalhelder water en pittoreske baaien. Sommige wandelpaden brengen je naar grote hoogtes waar je beloond wordt op spectaculaire uitzichten.
Griekse mythologie
Vanuit Tropea, regio Calabria, bezochten we deze droomarchipel die zijn naam dankt aan Aeolus, de koning van de wind. Volgens de Griekse mythologie schuilde Aeolus op deze eilanden, om precies te zijn in Lipari. Hij slaagde erin het weer te voorspellen door de vorm van de rook te observeren die uit Stromboli kwam. Aeolus verwierf bekendheid en faam en werd dankzij zijn kennis en vaardigheid benoemd als de koning van de wind.
De Eolische Eilanden en vulkanisch risico
Enigszins vergelijkbaar, maar de zeven hoofdeilanden verschillen van elkaar en worden al sinds de prehistorie bewoond. Sindsdien hebben de inwoners altijd moeten leven met een vulkanisch risico, omdat de eilanden regelmatig hun energie vrijgeven met enorme vulkanische uitbarstingen. Het komt niet veel voor, behalve op Stromboli waar je overdag steeds rook ziet en ’s avonds, wanneer het donker is, de gloeiende lava omhoog ziet schieten of langzaam langs de vuurhelling, de Sciara di Fuoco, naar beneden ziet stromen. Ondanks de vele evacuaties, veroorzaakt door de vulkaan en het steeds dreigende gevaar, blijven de bewoners hier wonen en komen mensen uit de hele wereld hiernaartoe voor een vakantie of een dagje uit.
Lipari
Lipari is het grootse eiland en het kloppend hart van de Eolische archipel. Hier vind je ontelbare schoonheden geconcentreerd op een rotseiland in zee. Met een grillige kustlijn en een onregelmatig oppervlak van heuvels en bergen, waaronder de Monte Chirica opvalt die zo’n 600 meter oprijst. Het dorp met de gelijknamige naam is gebouwd aan de voet van het kasteel. Hier vind je een perfecte mix van natuur, plezier en comfort. In de hoofdstraat Via Vittorio Emanuele zitten tal van winkeltjes, bars en restaurants. Marina Corta is de drukste piazza waar inwoners en toeristen lijken samen te vloeien. Vespa’s rijden door de straatjes en soms lijkt het net of je in een stad bent.
Je kunt het eiland verkennen per auto of motor, maar is naar onze mening wandelend het mooist of per boot langs de kustlijn. In het ongerepte landschap leiden ezelspaden je naar de mooiste plekken. Natuurlijk zijn het de blauwtinten van de zee die de overhand hebben. De meest mooie baaien liggen verscholen en Spiaggia Bianca is het beroemdste strand. De naam is afgeleid van de witte kleur, dankzij het intense wit door de aanwezigheid van het witte steen, niet alleen op de zeebodem, maar ook van de oude steengroeve die opdoemt langs de kust. In het westelijke deel is Cala Fico een bezoek waard.
Stromboli
Stromboli is de meest actieve vulkaan en geeft zijn naam aan het eiland. Het wordt ook wel de ‘Zwarte parel van de Eolische archipel’ genoemd. Ontspanning gaat op het eiland gepaard met avontuurlijke excursies en is de klim naar de vulkaan een onmisbare ervaring. Deskundige gidsen brengen bezoekers naar 900 meter boven de zeespiegel. Adembenemende panorama’s zijn gegarandeerd. Vooral tijdens de avonden wanneer het donker wordt en de vulkaan allerlei emoties bij je oproept. Regelmatig zijn er uitbarstingen te zien waarbij gloeiend lava langs de Sciara del Fuoco naar beneden stroomt.
In de oudheid werd het eiland gebruikt als natuurlijke vuurtoren van de Middellandse Zee, dankzij de regelmatige erupties. Mede door de film van Rossellini ‘Stromboli terra di Dio’ in 1949 werd het explosieve eiland ‘herontdekt’ door toeristen. Tot op de dag van vandaag proberen de weinige inwoners een balans te vinden tussen een rustige vakantiebestemming en het behoud van de oude ziel van het vissersdorp. Wanneer de wind ongunstig is en er hoge golven zijn, is het eiland per boot onbereikbaar.
Panarea
Het meest exclusieve eiland is Panarea. Hier komen de rich and famous samen en verandert het eiland in de zomer in een exclusieve vakantiebestemming. Naast hotels, goede restaurants en trendy clubs is het de kristalheldere zee waar men tijdens warme zomerdagen maar al te graag een duik in neemt. Maar het biedt ook genoeg ruimte voor ontspanning, zeker buiten het hoogseizoen.
Panarea is het oudste en kleinste eiland van de zeven en wordt omgeven door een reeks eilandjes en rotsformaties. Buogainvilleas en andere bloemen springen in het oog tussen de witgepleisterde huizen. Bijzonder mooi is de baai Cala degli Zimmari, gedomineerd door twee lavarotsen. Maar van de vele baaien en inhammen is Cala Junco waarschijnlijk wel de mooiste. Omarmd en beschermd door rotsen, staat het bekend om het kristalheldere water dat onweerstaanbaar is om in te zwemmen.
Salina
Het op een na grootste eiland en tevens ook de vruchtbaarste van de Eolische archipel is Salina. Je wordt overruled door de prachtige natuurlijke kleuren als je rondwandelt over het eiland. Het wordt niet voor niets het ‘Groene eiland’ genoemd waar tevens de overheerlijke Malvasia wijn wordt geproduceerd. Daarnaast zijn het de kappertjes die beroemd zijn om hun intense smaak en een belangrijk ingrediënt in diverse lokale gerechten. De kappertjes werden ooit geconserveerd met zout uit een klein zoutmeer, salina in het Italiaans waar het eiland zijn naam door heeft gekregen. Mooie wandelingen kunnen worden gemaakt rond Monte Fossa delle Felci en Monte dei Porri, twee vulkanen die niet meer actief zijn.
Schilderachtige vissersdorpen en gehuchten liggen verspreid over het eiland. Het is Santa Marina die het kloppend hart vormt met een charmant pleintje en de Via Risorgimento met ambachtelijke winkeltjes. Volgens vele is het Pollara-strand het mooiste van het eiland. Het strand is gemakkelijk bereikbaar over zee en heeft een vorm van een amfitheater dat is ontstaan doordat de helft van een oude vulkanische krater in zee is gestort. Ga niet op zoek naar witte stranden, want de meeste zijn rotsachtig.
Alicudi en Filicudi
Liefhebbers op zoek naar alleen rust en ongerepte natuur bezoeken Alicudi en Filicudi. Ze bevinden zich het meest westelijk van de archipel. Ezelspaden en andere onverharde wegen leiden je door een schitterend eilandlandschap. Hier worden nog steeds ezeltjes gebruikt als transportmiddel voor goederen en bagage. Slechts een paar bars en restaurants zijn open die in september hun deuren sluiten.
Vulcano
Tot slot is er nog Vulcano, die zijn naam dankt aan de Griekse god Hephaestus, die in het Romeins Vulcano werd genoemd. Volgens de Griekse mythologie smeedde hij hier de wapens voor diverse goden. Hier is het de geur van zwavel die continue aanwezig is. Sinds de oudheid staat het eiland al bekend om zijn modderbaden en thermale bronnen met therapeutische eigenschappen.
Porto di Levante is een klein dorp met veel witgekalkte huizen die fraai afsteken tegen de blauwe lucht en omringende mediterrane vegetatie. De meeste bezoekers komen hier profiteren van een modderbad, maar je kunt natuurlijk ook luieren op een van de stranden. Avonturiers beklimmen de Gran Cratere en wandelen door de Vallei van de monsters bij Vulcanello. Ook zijn de excursies per boot naar Scoglio delle Sirene en de Grotta del Cavallo populair.
Keuken van de Eolische Eilanden
Natuurlijk zijn de hoofdingrediënten van lokale gerechten vis en schelpdieren. Maar er staat ook kip, konijn en geitenvlees op het menu. Ieder eiland heeft zo zijn eigen kleine variatie. Bijzonder lekker is de pesto all’isolana, gemaakt van kappertjes en de aubergine-parmigiana. Uiteraard is de lokale wijn Malvasia Doc een logische keuze om te proeven. Zoetigheden zijn Nacàtuli, Spicchiteddi, Giggi en Sfinci.
Bereid je voor op een indrukwekkend natuurlijk schouwspel en vergeet de tijd wanneer je de Eolische Eilanden bezoekt. Authentieke dorpen en een tijdloos, soms explosief landschap, liggen te wachten om ontdekt te worden. Alleen al vakantievieren op een eeuwige actieve vulkaan is al een unieke emotie op zich.
0 reacties op “De Eolische Eilanden, een Italiaanse eilandbestemming vol emoties”