Het Nationaal Park van de Abruzzen is het oudste nationale park in Italië. Met een oppervlakte van ruim 50.000 hectare ligt het uitgestrekt over de drie regio’s Molise, Lazio en Abruzzo. Verspreid over het park vind je betoverende historische dorpen en steden. Daterend uit de middeleeuwen hebben zij in de loop der tijd hun authenticiteit goed weten te behouden. Kleine borghi klampen zich vast aan berghellingen en liggen verscholen in dichte bossen. Zo ook Scanno, gelegen op de zuidelijke grens van het Nationaal park, dat veel fotografen trekt.
Wie op zoek is naar authentiek Italië zal zijn hart ophalen in Scanno en de prachtige wildernis van de Abruzzo.
De autorit dwars door de groene ruige regio van de Abruzzo naar het schilderachtige dorp Scanno is al een hoogtepunt. Een ongeveer 20 kilometer lange bochtige route vanuit Sulmona loopt door de Sagittario vallei. Steile beboste hellingen en een helder blauwgroene rivier maken grote indruk. Vlak voor we Scanno bereiken passeren we eerst het meer van Scanno. Dit rustige heldere bergmeer is zomers populair. Men kan er kanoën en surfen.
Het traditionele Italiaanse heuveldorp ligt op een rotsuitloper van de Apennijnen en wordt omringd door een beukenbos. In het dorp hangt nog een middeleeuwse sfeer. Het is een doolhof van smalle straatjes met uitstekende restaurants, winkels die traditionele ambachtelijke gouden sieraden verkopen en oude herenhuizen.
Traditionele klederdracht
Opvallend is dat oudere vrouwen nog steeds dagelijks de traditionele klederdracht dragen. De rokken zijn van wol gemaakt, eeuwenlang de belangrijkste industrie van het dorp. Het was de beroemde fotograaf Henri Cartier-Bresson die in de jaren vijftig van de vorige eeuw de inwoners fotografeerde en Scanno min of meer op de toeristische kaart zette.
La cittaduzza di sapore orientale
Scanno wordt ook wel ‘la cittaduzza di sapore orientale’ genoemd. Letterlijk vertaald, de stad van oosterse smaken. Het verwijst naar de invloed van Azië die je terugziet in de ontwerpen van lokaal zilver- en goudwerk. Sommige deskundigen vermoeden dat de inheemse bevolking, de Scannesi, van oosterse afkomst is. Deze mening wordt niet door iedereen gedeeld, ondanks dat vrouwen in kerken op de grond kruislings zaten in plaats van op de banken. Zelfs de traditionele kostuums verschillen sterk met de rest van de regio. De zogenaamde ‘copricapo’ lijkt wel een beetje op een tulband. Het zal wel te maken hebben met oude tradities en gewoonten door geografische en culturele isolatie.
De naam Scanno is afgeleid van het Latijnse Scannun en verwijst naar zijn positie. Het is een term die de Romeinen gebruikten om de grenzen aan te geven van een veroverd gebied dat was verdeeld en aan een nieuwe eigenaar was gegeven. Vanwege de verdedigende structuur van de omliggende bergen is het tijdens diverse invasies vaak ongedeerd gebleven.
Onze wandeling gaat door een wirwar van straatjes van Terra Vecchia, het historisch centrum. Prachtig is de toegangspoort Arco di Sant’Eustacchio. Opvallend zijn de vele barokke bogen waar we onderdoor lopen, een interessant architecturaal element van het dorp. We beklimmen de vele ‘cimmause’ oftewel de smalle trappen, waar de lokale bevolking elkaar ontmoet. Niet alleen onze wandeling vertraagt, maar ook de tijd die langzamer lijkt te lopen. Ver weg van al de hectische ritmes van andere plaatsen, hangt hier een sfeer van rust en kalmte. Wij dwalen rond, maar anderen volgen de zogenaamde ‘la ciambella’ route, beroemd vanwege zijn goudwinkels. De goudsmeden staan bekend om hun ambachtelijke vaardigheden van het bewerken van goud en sieraden.
Het dorp telt enkele kerken, waaronder de Santa Maria della Valle de belangrijkste is. Het is gebouwd in romaanse stijl en versierd met enkele middeleeuwse fresco’s en een indrukwekkend altaar. Enkele mooie aristocratiche herenhuizen zijn Palazzo di Rienzo, Palazzo Serafini en Palazzo Mosca.
Naast het meer van Scanno zijn het de bergen waar men naar toe gaat voor wandelingen, mountainbiken en picknicken. De fauna van het park is bijzonder en huisvest veel zeldzame dieren. Verscholen in het dichte bos leven wolven, maar ook de bruine beer. Het is een van de weinige plekken in Europa waar hij nog voorkomt.
Traditionele gerechten
Van al dat buiten zijn, ronddwalen in een wirwar van straatjes en het beklimmen van smalle trappen heeft ons hongerig gemaakt. Traditionele gerechten van de Abruzzo bestaan uit overheerlijke pasta’s, waarvan spaghetti alla chitarra de bekendste is. De lange pasta wordt gesneden met een apparaatje dat lijkt op een gitaar. Lekker is de pittige tomatensaus en bedekt met pallottine (kalfsvlees) gehaktballetjes. Schapenvlees wordt veelvuldig gebruikt in gerechten. Wij hebben ons goed gedaan aan arrosticini, een spies bestaande uit geroosterd vlees. Natuurlijk zijn de lokale wijnen hierbij het allerlekkerst.
Wie op zoek is naar authentiek Italië zal zijn hart ophalen in Scanno en de prachtige wildernis van de Abruzzo. De regio wordt vaak overschaduwd door Le Marche in het noorden en Puglia in het Zuiden. Maar misschien is dat wel prima zo en kunnen avonturiers in de bergen en de traditionele dorpen van de Abruzzo ervaren hoe het de andere regio’s evenaart, zo niet overtreft.
0 reacties op “Scanno, een plek met oosterse smaken”