Monopoli en omgeving

Een paar glazen wijn, een aantal koppen cappuccini, talloze cafés en heel wat gerechten van pasta’s en andere lokale lekkernijen verder, zouden wij wel kunnen zeggen dat onze buiken Puglia goed hebben leren kennen. Maar ook onze andere zintuigen hebben deze prachtige streek waargenomen. Wij doken in het aangename leven en het langzame tempo van de havenstad Monopoli en omgeving.

Monopoli

Het havenstadje Monopoli ligt aan de Adriatische Zee en heeft een duizenden jaren oude geschiedenis. De reusachtige Piazza Vittorio vormt een grens tussen de oude en nieuwe stad. We wandelen door het historisch centrum over de Via dei Mulini, een schilderachtige straat die direct tegenover de chiesa del Purgatorio ligt. We vangen een glimp op van de stadsmuur, die de stad altijd heeft moeten beschermen tegen indringers. In de straatjes met rijen witgekalkte huizen hangt een prettige sfeer. Wapperende was hangt tussen de gevels te drogen. Verschillende borden wijzen ons de weg door een doolhof van het stratenplan naar belangrijke historische monumenten. In de 18^de eeuw kende Monopoli een grote welvaart. Er werden palazzi en kerken gebouwd. De barokke Basilica Cattedrale Maria Santissima della Madia is daar een goed voorbeeld van.

Het enorme kasteel van Karel V lijkt te rusten op zee. Het 16^de -eeuwse gebouw is een erfenis van de Spaanse overheersing. Het diende ter bescherming tegen zeerovers. Tijdens de eerste helft van de 19^de eeuw was het een gevangenis. Na een grondige renovatie en restauratie worden er nu culturele evenementen georganiseerd.

Het uitzicht op het oude haventje en blauwe zee is prachtig. Vissersbootjes varen de haven binnen met hun dagvangst. Enkele vissers zijn bezig met het repareren van visnetten. Het lijkt net of hier de tijd heeft stilgestaan. Het is een heerlijke plek om helemaal weg te dromen en te genieten van ‘dolce far niente’. Net als de gezellig terrasjes die je uitnodigen voor een cafè of aperitivo. Misschien is het nog beter om aan te schuiven aan een tafel in een trattoria, want Puglia is een gastronomische droom voor fijnproevers. Tip: proef de burrata, een soort mozzarella, maar net een beetje anders. In de bol wordt namelijk room toegevoegd. De lekkerste zijn gemaakt van buffelmelk en vers is de burrata een ware traktatie.

De keuken van Puglia is een soort blauwdruk voor de klassieke mediterrane keuken en wordt ook wel aangeduid als cucina povera (arme keuken). Op basis van eenvoudige ingrediënten en verse lokale producten zoals groenten, vis, pasta en olijfolie worden de meest heerlijke gerechten gemaakt. Puglia is een vruchtbare regio en produceert grote hoeveelheden olijfolie en wijn. De regio produceert meer olijfolie dan in welk ander deel van Italië dan ook. Het landschap is bedekt met 66 miljoen olijfbomen. Landinwaarts komen we enkele oude exemplaren tegen. Hun knoestig gedraaide stammen en enorme wortels geven een soort van oer-look, zoiets als in een film van Lord of the Rings.

Itriadal

Wanneer we ons verder landinwaarts bewegen richting het Itriadal zien we tussen de glooiende graanvelden boomgaarden van kersen- en amandelbomen. Dit is het land van de unieke kegelvormige trulli huizen. Alberobello is de trulli hoofdstad. Tot de jaren 30 van de vorige eeuw keek niemand om naar de witgekalkte ronde woningen van de arme boeren in het achterland van Puglia. Sinds 1996 is dat anders, want toen werd Alberobello op de Unesco Werelderfgoedlijst gezet. Een wandeling door het trullistadje voelt een beetje vreemd, want het is net of je door een historisch themapark loopt. Er staan hier meer dan 1000 trulli. Oorspronkelijk werden ze zonder cement gebouwd om de belastingen te omzeilen. Rond 1635 betaalde je alleen belasting voor gemetselde huizen. Wanneer de tollenaars eraan kwamen kon men de trullo snel afbreken en zodra de kust veilig was weer opbouwen.

Wanneer we de Strada dei Trulli volgen komen we uit bij het witte heuvelstadje Locorotondo en het sierlijk historisch stadje Martina Franca met een charmant barokke centrum. Voorbij het schattige dorp Cisternino ligt Ostuni, ook wel bekend als ‘la citta bianca’.

Polignano a Mare

Terug aan de kust, net iets ten noorden van Monopoli, ligt een andere schoonheid op ons te wachten. Bovenop een kalstenen klif ligt het plaatsje Polignano a Mare dat uitkijkt over het kristalheldere water van de Adriatische Zee. Het werd in de 4^de eeuw voor Chr. door de Grieken gesticht, maar kwam onder de Romeinen pas echt tot bloei. Tegenwoordig geniet men hier volop van de mooie zee en betrouwbare zonneschijn.

Polignano biedt de juiste ingrediënten voor een perfect dagje uit. De kleine oude stad is bereikbaar via de poort Porta Vecchia. Voor je het weet baan je tussen de charmante witgekalkte straatjes met mooie oude kerken zoals de Chiesa Matrice. De kronkelende straatjes leiden je vanzelf naar een van de drie panoramische terrassen die een adembenemend uitzicht bieden over de zee en kust.

Het is prachtig mooi weer en het koele water lonkt. We wandelen na een kopje koffie op het Piazza Vittorio Emanuele II richting het strand. Het is slechts een paar minuten lopen van het centro storico. De baai met het kristalheldere water wordt aan twee zijden geflankeerd door kliffen. Voor ons was het de ideale plek om na te genieten van deze heerlijke reis rondom Monopoli.