Een autoroute van Caorle naar Feltre

Gelegen in het noordoosten van Italië ligt de regio Veneto en strekt zich uit van de Dolomieten tot de Adriatische Zee. Hoewel de meeste reizigers rechtstreeks naar Venetië gaan, heeft Veneto ook andere bekende bestemmingen, zoals Verona, Padua, Vicenza en het Gardameer. Daarnaast heeft de regio een grote diversiteit aan prachtige landschappen. De eens zo machtige Venetiaanse Republiek bracht roem en welvaart naar het gebied dat zich steeds verder verspreidde. Wij maakten een fascinerende autoroute van Caorle naar Feltre.

Vanuit de Venetiaanse lagune hebben wij in de afgelopen jaren de regio Veneto goed leren kennen. We doorkruisten vruchtbare vlaktes, glooiende heuvels en de rotsachtige torens van de Dolomieten. Er zijn plattelandssteden, kunststeden, industriële centra, badplaatsen en skicentra. Dit keer nemen wij je mee naar de lange zandstranden bij Caorle en gaan landinwaarts naar charmante dorpen die ver van de toeristische hotspots liggen.

Caorle

Aan de oevers van de Adriatische Zee ligt het kustplaatsje Caorle. Het plaatsje heeft prachtige stranden en een kleurrijk historisch centrum. De geschiedenis van het plaatsje is ouder dan je misschien denkt. In het achterland zijn overblijfselen gevonden van een oude prehistorische nederzetting met aardewerk daterend uit de Bronstijd.

Tijdens de Romeinse tijd was Caorle een belangrijke haven aan de noordoever van de Adriatische Zee. De verdere geschiedenis loopt parallel aan Venetië, waarmee het lange tijd verbonden is geweest. Sinds 1797 viel Caorle eerst onder de heerschappij van Napoleon en later onder de Habsburgers. De Twee Wereldoorlogen brengen verwoesting en de naoorlogse periode blijkt moeilijk te zijn.

Rond 1960 kwamen toeristen naar de mooie stranden van de Adriatisch kust. Veel Caorlotti wisselden hun zware taak als visser om voor de meer winstgevende activiteit, toerisme. Met een zorgvuldige aandacht voor het behoud van haar artistieke en culturele schatten, heeft het oude vissersplaatsje zich aangepast aan het moderne toerisme.

Een wandeling door het centro storico gaat langs fraai beschilderde huizen en pittoreske ‘campielli’ (kleine pleintjes). Verborgen op kleine binnenplaatsjes vind je mooie cafés en restaurants. Het centrum spreidt zich uit langs de Via Terrà, de slagader van het badplaatsje.

Het kloppend hart is Piazza Vescovado van waaruit de kathedraal van Santo Stefano in al zijn grootheid oprijst. Naast dit heiligdom staat de opmerkelijke campanile, een symbool van Caorle. Deze lange ronde dunne klokkentoren werd onder andere ook gebouwd als uitkijktoren. Een ander opmerkelijke toren is de campanile van de 18^e -eeuwse Santuario della Madonna dell’Angelo en fungeert ook als vuurtoren.

We laten het kleurrijke Caorle achter ons en rijden landinwaarts, door een vlak landschap met een netwerk van kanalen. We passeren mooi opgeknapte boerderijen, maar ook verlaten huizen die inmiddels overwoekerd zijn door moedernatuur.

Portobuffolè

Portobuffolè is misschien wel het kleinste stadje in de provincie Treviso. Het telt slechts 800 inwoners. Rond het jaar 1000 was dit een rivierhaven en was Portobuffolè een belangrijk kruispunt tussen Venetië en Oostenrijk.

We wandelen over de sierlijke brug, waar ooit de Livenzo-rivier onderdoor stroomde, en lopen door de Porta Friuli het centrum binnen. Opvallend zijn de mooie gebouwen die worden gemarkeerd door arcades, kleine piazza’s en geplaveide straatjes. De 10^e -eeuwse Torre Comunale is het symbool van Portobuffolè. Opvallend is de Leeuw van St. Mark, die we overal tegenkomen. Het is een bevestiging van de band met de stad Venetië dat onderdeel was van de Republiek Venetië. Aan de Piazza Vittorio Emanuele II staan de belangrijkste openbare monumenten.

Om de twee jaar vindt eind juni in het slaperige, maar prachtig onderhouden stadje een middeleeuws feest plaats. Tijdens ‘Portobuffolè XIII’ worden de straten gevuld met gerechten uit die tijd. Middeleeuwse figuren en vlaggendragers sieren de straten. Ook opmerkelijk is het evenement S. Rosa, eind augustus, waarin het mogelijk is om de typische pens van S. Rosa te proeven, vergezeld van lokale wijnen.

Vittorio Veneto

Halverwege onze route en ook halverwege Venetië en Cortina d’Ampezzo ligt onze volgende bestemming te wachten. Het is even zoeken, want het historisch centrum van Serravalle ligt verscholen midden in een grootstedelijk gebied met ongeveer 30.000 inwoners. We zijn in Vittorio Veneto, de hoofdstad van de Treviso Alpen.

Vittorio Veneto werd formeel opgericht in 1866 door de plaatsen Serravalle en Ceneda samen te voegen. Eerst werd de stad naar de koning van Italië, Victorio Emanuel II, vernoemd. Later in 1923 werd Veneto eraan toegevoegd. De plaats werd beroemd door zijn zegevierende eindstrijd van WO I.

Ceneda werd gesticht door de Romeinen vanwege een goede ligging vlak voor de Alpen. Eeuwenlang is het een versterkte plaats geweest en controleerde het de handelsroute vanuit het oosten.

Het plaatsje Serravalle werd door de eeuwen heen versterkt door barbaarse monarchen en is voor ons het interessants om te bezoeken. Het historisch centrum kende zijn grootse bloei gedurende de middeleeuwen. De oude straten en pleinen worden verrijkt door de aanwezigheid van talrijke fraaie monumenten en paleizen. We passeren verschillende kerken, bruggen en waterbouwkundige werken uit de 16^e eeuw.

We rijden verder door het heuvelachtige landschap rondom Vittorio Veneto. Het is niet alleen het kasteel van de bisschop dat overheersend aanwezig is, maar ook de lange rijen wijnstokken. We rijden het gebied in waar Prosecco Superiore de hoofdrol speelt.

Cison di Valmarino

Voor ons is Strada del Prosecco bekend terrein. Deze oudste wijnroute van Italië is zo mooi en ligt in een prachtig heuvellandschap bezaaid met pittoreske dorpen. Prachtige oude Venetiaanse villa’s liggen te schitteren in de zon en worden omringd door beboste heuvels en wijngaarden van Prosecco. Hier ligt het schattige Cison di Valmarino. Het dorp staat op de lijst van Borghi piu belli d’Italia.

Het kleine dorp wordt bewaakt door een kasteel, dat tegenwoordig een luxehotel herbergt. De centrale piazza wordt omringd door Venetiaanse paleizen en gedomineerd door de prachtige kathedraal. Opmerkelijk zijn de luiken van de huizen, die allemaal geschilderd zijn in de kleur rood of bruin.

Na een rondwandeling en een overheerlijke pranzo in een van de restaurants rijden we verder het Prosecco gebied in. We zetten koers naar het nabijgelegen dorp Follina.

Follina

Follina, eveneens een Borghi piu belli d’Italia, bezit een architectonisch juweel, namelijk de abdij van Santa Maria. Ook Follina wordt omringd door de beroemde wijngaarden van Prosecco Superiore DOCG. De eeuwenoude geschiedenis van Follina begint in de 11^e eeuw wanneer benedictijner monniken hier hun prachtige abdij stichtten. Volgens overlevering waren het de monniken die de verwerking van wol naar Follina brachten en verdienen alle lof voor de ontwikkeling van de streek.

In deze groene vallei waren het de benedictijnen die het klooster van de cisterciënzers overnamen.

Na een ontspannen wandeling door het heiligdom rijden we verder over de Strada del Prosecco. Langs de weg staan vele wijnhuizen waar je de beroemde ster van de streek, Prosecco, kunt proeven en natuurlijk kopen. Voor nu slaan we deze proeverijen over, want onze laatste ontdekking ligt zeker een uur rijden verderop.

Feltre

De oude plaats Feltre ligt in een adembenemende natuurlijke omgeving en in de vallei Valbelluna aan de voet van de Dolomieten. Na de overheersing van de Lombarden was de stad bijna 400 jaar onlosmakelijk verbonden met Venetië en loyaal aan de Republiek. Ondanks verschillende ontberingen waarmee de stad te maken had, was het keizer Maximiliaan van Habsburg die de stad volledig verwoeste in 1509, als gevolg van de Venetiaanse overheersing.

Feltre verloor bijna volledig zijn middeleeuwse gezicht en werd opnieuw opgebouwd. In het ‘nieuwe’ Feltre met elegante paleizen, fraai aangelegde pleinen en portieken, huisvestten zich rijke kooplieden. Naast economische voorspoed kwamen er nieuwe culturele en artistieke rijkdommen tot stand.

We wandelen over de hoofdstraat, Via Mezzaterra, met fraaie renaissance huizen met puntige daken om zich te beschermen tegen sneeuw. Op Piazza Maggiore heb je een schitterend uitzicht op de kasteelruïnes, de kerk van San Rocco en de 16^e -eeuwse fontein van Tullio Lombardo. De Via Lorenzo Luzzo is een van de straatjes die uitkomt op de piazza en vernoemd is naar deze lokale kunstenaar.

We kijken terug op een prachtige route, een route die begon aan de Adriatische Zee en ons langs de sprankelende Prosecco heuvels naar de koelere bergen in het noorden bracht. Terwijl de meeste bezoekers van de regio Veneto kiezen voor de beroemde stad Venetië, brengt deze route je langs rijke historische plaatsen buiten de gebaande paden. We werden beloond met aangename ontdekkingen van schilderachtige dorpen en weggetjes.